Studenten staan aan de vooravond van de blok. Alweer een blok die er anders
dan anders zal uit zal zien. Sinds halverwege oktober zitten we alweer thuis. Ons
huis die veranderd is in een werkruimte, school, ontspanningsruimte,… Vele
studenten hadden HUN studententijd anders willen zien.
Iedere donderdagavond uitgaan om dan de vrijdag -als je les hebt- met een
grote kater in de les te zitten. Samen met de klasgroep activiteiten gaan doen
en het belangrijkste: studeren met een aanvaardbare druk op de schouders van de
studenten. Die studententijd wil iedereen toch hebben. Mijn ouders spraken hier
altijd over, het was de beste tijd van hun leven. Wel, nu moet ik eerlijk zijn.
Dit is niet de beste tijd van mijn leven. Ik had het me heel anders voorgesteld.
Maar oké het is nu zo en we moeten verder, wat we ook doen.
Al sinds vorig jaar zitten studenten van de hogescholen en universiteiten
thuis. We hebben al heel vaak gezien op Facebook dat vele studenten zich niet
begrepen voelen. Ook ik heb dat gevoel! De Vlaams minister van onderwijs heeft
dan op een bepaald moment ook beloofd om ons een stem te geven. Daar heb ik
persoonlijk nog niet veel van in huis zien komen. Gelukkig hebben studenten op
zichzelf een luidde stem en blijven we zelf “actie” voeren. Een paar weken
geleden keek ik naar de Zevende Dag waar er ook studenten aan het woord waren.
Ik zie heel regelmatig petities passeren op mijn sociale media om
handtekeningen te verzamelen zodat er een echt, zware en doorwegende stem van
de student kan komen.
Wat er ook regelmatig in het nieuws passeert zijn die lockdown-feestjes van
studenten op de koten. Dat dergelijke feestjes voorkomen zal ik zeker niet
tegenspreken! En of daar maatregels moeten worden tegen genomen? Tuurlijk! Maar
dit is maar een kleine fractie van de gehele studenten gemeenschap. In iedere
fruitmand zit er wel een rotte appel, niet? Het overgrote deel van de vele
studenten doen bij 24 op 7 hun best om met alles rond te komen binnen alle
geldende regels. Wij begrijpen dat het voor de werkende personen ook niet
gemakkelijk is in deze periode, net zoals voor de ouderen, maar wij zitten
constant thuis. Het ritme is in zijn geheel weg. De motovatie om thuis te
beginnen studeren is weg, omdat iedere dag dezelfde is. Jezelf aanzetten om
constant achter die boeken te kruipen is niet zo simpel meer na al die maanden
van zelfstudie. Taken moeten
ingediend worden, lessen zijn ingekort van soms 9 lessen tot 3 lessen over
dezelfde cursusinhouden. Ook technisch gezien zijn er problemen, verschillende
kanalen waar er les gegeven wordt denk maar Teams, Zoom, Blackboard enzovoort
werken niet altijd optimaal mee. Soms weten we zelfs niet op welk kanaal je je
moet gaan aanmelden waardoor je te laat in de les bent. Sommige lessen worden
niet opgenomen terwijl anderen dan niet gepubliceerd worden of plots
verdwijnen.
Vanaf het tweede jaar mag je dan opzoek gaan naar een stageplaats. Ik hoor
van vele medestudenten dat dit niet echt zo vlekkeloos loopt, mede door corona.
Hopelijk houden deze bedrijven, organisatie, overheidsinstanties er ook
rekening mee dat wij hun opvolging zijn. Wij willen het werkdomein leren kennen
en kennis gaan opdoen in de richting waarin wij ons later zien werken. Dit is
eveneens een probleem voor de coronastudent. Je hebt altijd studenten die geluk
hebben en na het contacteren van één of twee stageplaatsen een toezegging
hebben MAAR er zijn ook andere studenten. Sommigen hebben na vier, vijf, zes,
zeven of zelfs twaalf contacten met mogelijke stageplaatsen nog steeds geen positief
antwoord. Het einde van het eerste semester is in zicht dus hopelijk vinden die
studenten hun plaats, zodat zij ook hun vak kunnen gaan leren. Ook ervoor
zorgen dat zij geen studiepunten kwijtspelen doordat een stageplaats in het
werkveld vinden onmogelijk is, moet rekening mee worden gehouden.
Zoals gezegd het einde van het eerste semester is aan het naderen. Voor het
tweede semester is er op dit moment nog niet veel perspectief maar laat ons
hopen dat er meer mogelijkheden zullen geboden worden aan de studenten die nu
al een lange tijd thuis zitten en bijna dag in en dag uit bezig zijn met hun
toekomst. Laat ons hopen dat die studenten er niet helemaal onderuit gaan. Zorg
ervoor dat de communicatie eindelijk eens goed en deftig verloopt. Zorg voor
goede maatregelen die gelijklopend zijn voor alle studenten. Het zou niet
slecht zijn als er beslissingen op politiek niveau genomen worden om deze dan
ook door te trekken naar de studenten. Kortom: ZORG VOOR DE STUDENTEN!
Debbie D. & Britt S.
